Głównym celem pracy dyplomowej jest analiza statyczna, modelowanie stateczności i częstości własnych oraz symulacja pożaru stalowej blachownicy ze środnikiem falistym z jednoczesnym stochastycznym sprawdzeniem jej niezawodności i trwałości. Procedura projektowa blachownicy jest zgodna z wymogami Eurokodu 3, a parametry geometryczne konstrukcji zostały zoptymalizowane do osiągnięcia wytężenia równego 90% ze względu na stan graniczny nośności.

Analiza numeryczna została przeprowadzona przy pomocy trzech niezależnych metod symulacji: statycznej, drgań własnych i stateczności oraz przepływu ciepła. Dla pierwszej z nich zestawione są wyniki Stanu Granicznego Nośności oraz Stanu Granicznego Użytkowania trzech trójwymiarowych modeli powłokowych i objętościowych blachownicy uzyskanych przy użyciu jednego z najczęściej wykorzystywanych programów Metody Elementów Skończonych - Simulia ABAQUS. Wyniki te są dodatkowo porównane z rezultatami analitycznymi dla blachownic o prostym środniku wynikającymi z klasycznej wytrzymałości materiałów. Druga z analiz zestawia wyniki trzech modeli numerycznych z analizą deterministyczną dla blachownic ze środnikiem prostym i obejmuje jej 10 pierwszych częstości własnych oraz 3 pierwsze obciążenia krytyczne. Analiza przepływu ciepła jest analizą sekwencyjnie sprzężoną stworzoną w celu sprawdzenia podatności i zachowania blachownicy w warunkach pożarowych zgodnych z obecnie obowiązującą normą oraz dla porównania jej częstości własnych i obciążenia krytycznego przed rozpoczęciem i po 180 minutach pożaru.

Studium stochastyczne blachownicy zawiera trzy analizy obejmujące pierwsze cztery charakterystyki probabilistyczne oraz wskaźniki niezawodności metody stopnia pierwszego i drugiego dla maksymalnych przemieszczeń, naprężeń normalnych i stycznych, jak również obciążeń krytycznych i częstości własnych blachownicy ze środnikiem falistym. Dwie pierwsze analizy wykonano na podstawie jednej zmiennej losowej (fabrycznego błędu grubości środnika) z nieznanym stopniem wariancji, natomiast trzecia określa trwałość konstrukcji względem czasu, badając wpływ dwóch zmiennych losowych, tj. grubości penetracji korozji (zależna od czasu) i fabrycznego błędu grubości środnika (niezależny od czasu). Do analiz wykorzystano Stochastyczną Metodę Elementów Skończonych (SMES) opartą o metodę perturbacji stochastycznej oraz dyskretyzację w oparciu o powłokowe i objętościowe elementy skończone. Analiza wykonana jest numerycznie w programie ABAQUS oraz w systemie do obliczeń symbolicznych MAPLE, w którym zaprogramowane są wszystkie algorytmy probabilistyczne. Rezultaty metody SMES są porównane z symulacją Monte-Carlo oraz z rezultatami analitycznymi otrzymanymi poprzez całkowanie symboliczne.

W pracy przeprowadzona jest również stochastyczna analiza penetracji korozji względem czasu w celu sprawdzenia wpływu typu środowiska i typu zastosowanej stali konstrukcyjnej oraz określenia korelacji wyników probabilistycznych z wynikami deterministycznymi.